Samengestelde tekst op basis van reacties op Corona vragenlijst 1
Gek dat je dagen bij huis kunt zijn, maar dat het anders voelt nu het moet.
Het besef dat een deadline ook maar gewoon een datum is, alles ook plots kan ophouden.
Eten is belangrijk geworden, vakantie doet er niet toe.
Bestaat mijn baan straks nog?
Online gaan de kerkdiensten gewoon door.
Laten we nu nog een wandeling maken, nu het nog kan.
Ik mis het lijfelijke contact met de kleinkinderen. Logerende vrienden, op café gaan, theater. Exposities. Naar een film gaan en naborrelen met vrienden. Maar ook spontaan contact, een praatje met een vreemde op straat of in een winkel.
Ik heb terug leren ‘aanklooien,’ een beetje nietsen waardoor ik veel creatiever werk. Ik doe oorbellen in die ik anders niet zo snel zou dragen, ze staan me niet goed maar ik vind ze leuk. Ik hoef geen rekening te houden met wat anderen vinden.
Zijn al mijn (schoon)ouders straks dood?
Ik ben met minder tevreden en recycle oude nog bruikbare spullen. Alle afspraken buiten de deur kunnen prima gemist worden. Zouden wij niet allemaal met mekaar de klimaat verandering kunnen stoppen? Voor het eerst in mijn leven ervaar ik angst dat er over een tijdje misschien minder eten zal zijn
Het ‘ik wil steeds meer’ tijdperk is voorbij.